سایت رسمی موج فوتبال

شما پرافتخارترین مربی دنیا هستید وازهمین رو، روزنامه آ.اس جایزه ورزشی خاص و ویژه اش را به شما داده

 این برای من افتخار بزرگی است. فوتبال به من همه چیز داده؛ وقتی 16 ساله بودم به عنوان یک جوان روستایی، به مادرید آمدم تا رویای فوتبالیست شدنم را محقق کنم و الان با 61 سال سن می توانم بگویم که همه آرزوهایم برآورده شده. به علاوه باید به خوش شانسی ام هم اشاره کنم که مرا در دو ارگان بزرگ مثل رئال مادرید و فدراسیون فوتبال اسپانیا یاری کرد

در رقابت های باشگاهی با تیم ملی اسپانیا به قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا رسیدید و درعرصه ملی هم قهرمان دنیا شدید. بهترین خاطره ای که دارید چیست؟

این عناوین همیشه خیلی مهم بوده اند ولی از نظر من جذاب ترین دوره سنی ام، همان 16 سالگی ام بود که درتیم پایه ای رئال مادرید سپری شد. می توانم بگویم که روزهای فوق العاده و فراموش نشدنی اس بود. ما یک گروهی بودیم که بدون درنظر داشتن پول و یا شهرت بازی می کردیم.ما فقط دوست داشتیم تا انسان ها و بازیکنان بزرگی باشیم. زندگی ما در ادرید بود. فکر می کنم که عملکرد غیرقابل تکراری داشتیم. من در سن 27 سالگی به لطف تاثیرگذاری افرادی مثل مولونی، میلیانیچ، بوسکوف و میگل مونیس وارد دنیای مربیگری شدم؛ اساتید فوتبال و اساتید زندگی

آنها به شما چه چیزهایی یاددادند؟

تقریبا همه چیز. بیشتر از همه احترام که مسیر موفقیت است. آنها با ما نه تنها مثل یک فرد عادی و بلند پایه، بلکه مثل یک اشراف زاده برخورد می کردند و اینکه به تو احترام می گذارند ، مهمترین نکته موجود است. در شهرک ورزشی، کارگری به نام آنتونیو مسکیتا بود که همه او را مسکی صدا می کردند و همه به او لطف و محبت ویژه ای داشتند و به او توجه می کردند. مهمترین نکته برای یک سرمربی و کلید همه مسائل در این است که بتوانی کاری کنی که بازیکنانت به این باور برسند که این آنها هستند که فرمان می دهند  ولی در نهایت این مربی است که تصمیمات مهم را می گیرد و همه از او پیروی می کنند. این را می توان در مسائل خیلی جزئی دید. زمانی که سرخیو راموس آهنگ هایش را تاحدی بلند می کند که دیوارها می لرزند، باید او را آزاد گذاشت. مهم این است که وقتی سرمربی وارد رختکن می شود، این موسیقی برای چند ثانیه ای قطع می شود ووقتی مربی از رختکن بیرون می رود، دوباره درو دیوارها به لرزه درمی آیند.

یک روز گفته بودید که هدایت کردن بازیکنانی که بیشتر از سرمربیشان جام کسب کرده اند کار خیلی سختی است.

دقیقا همین طور است. ولی بهترین مثال را می توان درشخصیت برنابئو یافت. اصلا سخت گیر نبود ولی مدیریت همه چیز را در دست داشت.در کادر مدیریتی او افراد زیادی بودند ولی تنها کسی که واقعا فرمان می داد، خود برنابئو بود.