« فرانچسكو عزيز،تو تاريخ فوتبال ايتاليا را ساختي.بيست سال در سري آ،چه دست آورد شگفت انگيزي...هنوز تصوير اولين گلت را كه برابر فوجيا به ثمر رساندي در ذهن دارم.
ما با هم دوست هستيم و تو مي داني كه چه اهميتي براي من داري.ما سال هاي پر شكوهي را در تيم ملي شانه به شانه گذرانديم و درست در همين حين به عنوان رقيب در سري آ رودرروي هم قرار گرفتيم.
تو بارها دروازه من را باز كردي(ده بار)،درست مانند يك قهرمان كه روابط را فراموش مي كند.
اما زماني كه سوت پايان بازي زده مي شد دوباره لبخند بر صورت هر دو ما نقش مي بست.درست مانند زماني كه حدس زدم آن ضربه پنالتي را چيپ خواهي زد و توانستم مهارش كنم.ناراحت بودم كه زننده پنالتي تو بودي.»