سایت رسمی موج فوتبال

2 بهمن 1391

طبق آنچه عادت فوتبال ایران است، همه پیش‌بینی می‌کنند کارلوس کی روش مثل خیلی از مربیان این مرز و بوم، از رحمتی خواهش کند بازگردد. سرمربی تیم‌ملی اما برخلاف تمام اتفاقات تاریخ فوتبال ایران، به خبرنگاران می‌گوید: «دلیل این تصمیم‌ رحمتی را نمی‌دانم و اینکه آیا به مسائل شخصی مربوط است یا خانوادگی، ولی اگر واقعیت داشته باشد ما باید به چنین تصمیمی احترام بگذاریم. اگر واقعیت داشته باشد که از تیم‌ملی خداحافظی کرده، من برایش آرزوی موفقیت دارم! بنابراین از تیم‌ملی بیرون خواهد رفت.» او در ادامه با لحنی تندتر، توضیح می‌دهد: «بهترین جایگزین بازیکنانی خواهند بود که بالاتر از همه چیز خودشان را فدای تیم‌ملی می‌کنند و دوست دارند در جمع تیم‌ملی باشند و برای من مهم بازیکنانی هستند که خودشان را در اختیار تیم‌ ملی می‌گذارند. من بازیکنان ضعیف و بازیکنانی که دوست ندارند تا آخرین ثانیه تلاش کنند را از تیمم بیرون می‌گذارم چون این بازیکنان تمرکز کافی نخواهند داشت که تا آخرین ثانیه تلاش خودشان را انجام دهند. من باید مطمئن باشم آنهایی که به خودشان فکر می‌کنند و به منافع تیم فکر نمی‌کنند در تیم من نیستند و آنهایی که حاضر نیستند از خودشان بگذرند.»

2 بهمن 1391

گویا کفاشیان نتوانسته شناخت خوبی از کی روش پیدا کند، به همین دلیل حرف از بازگشت مهدی رحمتی می‌زند: «به نظر من رحمتی برای تیم‌ملی زحمت زیادی کشیده و یکی از بهترین دروازه‌بانان ایران است. من سعی می‌کنم با او و سرمربی تیم‌ملی صحبت کرده و زمینه بازگشت رحمتی را فراهم کنم. حتماً واسطه می‌شوم و سعی می‌کنم این مسئله به خوبی تمام شود و لطمه‌ای به تیم‌ملی وارد نشود.»

11 بهمن 1391

مهدی رحمتی ناگهان پای نکونام را به ماجرا باز می‌کند: «افسوس می‌خورم که زبان اسپانیایی و پرتغالی بلد نیستم!» او که روی خط برنامه 90 رفته بود، از کی روش گلایه می‌کند: «برای تصمیم خداحافظی دلیل دارم و خواهش می‌کنم از دیدگاه خود قضاوت نکنید اما مصاحبه کارلوس‌ کی روش دلایل کناره‌گیری من را به یقین تبدیل کرد. اختلافی با کسی نداشتم. حرف نزده را می‌توان همیشه زد اما یک سؤال دارم؛ اگر شما تصمیم بگیری برنامه‌ات را تعطیل کنی، مدیر شبکه‌ 3 از شما دلیل این تصمیم را نمی‌پرسد و به شما می‌گوید خداحافظ؟» او پاسخی به اختلاف نظرش با جواد نکونام نمی‌دهد: «من صحبتی درباره این مسئله ندارم.»

28 اسفند 1391

کی روش در چند مصاحبه مهدی رحمتی را بازیکن «بازنشسته» از تیم‌ملی می‌خواند. او در مصاحبه‌های مختلف بار دیگر از تصمیم او انتقاد می‌کند و می‌گوید، نمی‌داند چرا درباره او بحث می‌شود: «باید درباره کسانی بحث کنیم که برای تیم‌ملی ایران اشک می‌ریزند.» مهدی رحمتی که گویا حرف‌هایش را جمع کرده، به ناگهان پس از تساوی استقلال و نفت تهران با گل وریا غفوری، فوران می‌کند: «امیرحسین صادقی از دیروز نمی‌تواند راه برود و امروز هم مصدوم شد، چون خدا را صد هزار مرتبه شکر سرمربی تیم‌ملی ما حرفه‌ای است و روز قبل از بازی لیست تیم‌ملی را منتشر می‌کند. صادقی و حمودی می‌توانستند در لیست باشند اما به خاطر خط خوردن نتوانستند امروز بازی کنند.» او با لحن تندی می‌گوید: «به موقع درباره کی روش صحبت می‌کنم. ما رفته‌ایم و مربی از خارج آورده‌ایم که کارنامه‌‌اش مشخص است. او هر جا بوده به عنوان نفر دوم کار کرده و موفق هم بوده است. به همین خاطر من به فدراسیونی که به خاطر ترسش هیچ صحبتی نمی‌کندt پیشنهاد می‌دهم یک ایرانی را به عنوان سرمربی تیم‌ملی انتخاب کند و کی روش را به عنوان دستیار کنارش قرار دهد، ببینند چه می‌شود و ایرانی چه کار می‌کند.»

16 اردیبهشت 1392

چند روز بعد از دیدار مهدی رحمتی و کارلوس کی روش در شهرک غرب. در این دیدار رحمتی می‌گوید از حرف‌هایی که زده، پشیمان است. عادل فردوسی‌پور روز 16 اردیبهشت 92 مهدی رحمتی را به برنامه‌‌اش دعوت می‌کند. دو روز قبل از برنامه، رحمتی تمام حرف‌ها را مرور می‌کند. او برخلاف پیش‌بینی عده‌ای، در این برنامه مقابل چشمان میلیون‌ها بیننده، بابت حرف‌های تندی که زده ابراز پشیمانی می‌کند: «حرف‌هایم را از روی عصبانیت زدم. وقتی یک نفر مربی رئال‌مادرید و منچستر بوده مگر می‌توان گفت او مربی بدی است؟» او در ادامه می‌گوید تیم‌ملی متعلق به کی روش نیست، بلکه متعلق به مردم است. عادل فردوسی‌پور از رحمتی می‌پرسد آیا از کی روش عذرخواهی می‌کند که او این کار را نمی‌کند: «کاری انجام ندادم که بخواهم معذرت‌خواهی کنم. من از مردم عذرخواهی می‌کنم چون چیزی نگفتم که بخواهم از کس دیگری معذرت‌خواهی کنم. من آن صحبت‌ها را در عصبانیت بیان کرده بودم و در همین‌جا می‌گویم کی روش بهترین مربی‌ای است که به ایران آمده است.»

17 اردیبهشت 1392

روزنامه خبرورزشی که از دیدار کی روش و رحمتی باخبر است و نمی‌تواند این خبر را منتشر کند از بازگشت مهدی رحمتی به تیم‌ملی خبر می‌دهد. سرمربی تیم‌ملی به رحمتی فرصت می‌دهد که نامه عذرخواهی‌‌اش را امضا کند و برگردد. او ابتدا چراغ سبز نشان می‌دهد. خبرورزشی خبر قطعی بازگشت را می‌دهد اما معلوم نمی‌شود در دو، سه روز آینده چه اتفاقی می‌افتد که او این نامه را امضا نمی‌کند.

30 اردیبهشت 1392

حالا دیگر مهدی رحمتی نمی‌تواند بگوید از وجود نامه عذرخواهی بی‌خبر است. خبرگزاری فارس، متن نامه عذرخواهی این بازیکن را منتشر می‌کند‌؛ نامه‌ای که کی روش آن را نوشته بود و رحمتی پایش را امضا نکرد. در بخش‌هایی از نامه چنین جملاتی دیده می‌شود: «اینجانب مهدی رحمتی بدین وسیله اعلام می‌دارم که در تاریخ 1/11/91بدون هیچ دلیلی که توجیه‌کننده تصمیم من باشد بازنشستگی موقت خود را از تیم‌ملی اعلام کردم… پس از آن تصمیم، یکسری اظهارنظرهایی را نیز مستقیماً خطاب به سرمربی تیم‌ملی فوتبال، جناب آقای کارلوس کی روش انجام دادم که شدیداً راجع به این مسئله متأسفم… من متوجه شدم که این تصمیم نادرست و اعلام آن از طرف شخص بنده باعث ناراحتی و دلزدگی هم‌تیمی‌هایم، کادرفنی، فدراسیون و مخصوصاً طرفداران فوتبال ایران در این زمان حساس که ما صعود به جام‌جهانی و همین‌طور جام‌ ملت‌های آسیا را پیش‌رو داریم‌؛ شده است و…»

اول خرداد 1392

تیم‌ملی ایران راهی اردوی 12 روزه در امارات می‌شود. قرار است پس از این اردو، سه بازی حساس و حیاتی ایران مقابل قطر، لبنان و کره‌جنوبی برگزار شود. علیرضا منصوریان که آن روزها آنالیزور کی روش شده بود، همراه تیم‌ملی به امارات نمی‌رود تا از سوی فدراسیون مأمور شود رحمتی را به تیم‌ملی بازگرداند. کی روش حتی بعد از امضا نشدن نامه از سوی رحمتی، دوباره به این بازیکن فرصت می‌دهد تا از همین جا داستان‌های اصلی رقم بخورد.

7 خرداد 1392

علی کفاشیان و مهدی محمدنبی راهی موریس می‌شوند تا در اجلاس سالانه فیفا شرکت کنند. مأموریت بازگرداندن رحمتی به علیرضا منصوریان سپرده می‌شود. رحمتی که گویا تاریخ‌ها را فراموش کرده، در مصاحبه خود می‌گوید: «قرار شد آقای نبی 20 دقیقه بعد به من زنگ بزند تا به فدراسیون بروم و نامه عذرخواهی را امضا کنم.» دریغ از اینکه در آن تاریخ اصلاً نبی در ایران حضور نداشت که 20 دقیقه بعد با رحمتی تماس بگیرد. موضوعی که ممکن است با گفته‌های دبیر کل فدراسیون فوتبال روشن‌تر شود.

8 خرداد 1392

قصه از همین جا شروع می‌شود. نبی و کفاشیان قبل از ترک تهران، نامه عذرخواهی مهدی رحمتی را در پاکتی قرار می‌دهند. به دلیل سفر آنها به موریس، پاکت به آیت‌اللهی نایب‌رئیس اول سپرده می‌شود. نبی با منصوریان تماس می‌گیرد که از این پس، آیت‌اللهی کارها را می‌کند. قرار می‌شود رحمتی به فدراسیون برود، پاکت را از او بگیرد، نامه را امضا کند و پاکت را بازگرداند تا هادی آیت‌اللهی آن را برای کی روش ارسال کند. حالا حرف‌های نایب‌رئیس اول فدراسیون می‌تواند موضوع را شفاف‌تر کند: «آقای کفاشیان نامه را به ‌دست من داد. نامه در یک پاکت بود. آن را باز نکردم. من فقط مأمور بودم پاکت را به رحمتی بدهم، نامه را امضا کند و بقیه کارها صورت بگیرد. مهدی رحمتی پیش من آمد. او اصلاً پاکت را از من نگرفت و رفت!»

یعنی مهدی رحمتی از نامه خداحافظی خبر داشته، به فدراسیون فوتبال مراجعه کرده و بدون آنکه پاکت را باز کند، فدراسیون را ترک کرده. متن نامه هم که روز 30 اردیبهشت منتشر شده و او دقیقاً می‌داند نامه داخل پاکت حاوی چه نوشته‌ای است. آیت‌اللهی ادامه می‌دهد: «من فقط نقش یک پیام‌آور را داشتم. من و رحمتی نشستیم، بحثی هم نشد. قرار بود نامه را بگیرد و امضا کند، ولی نامه را نگرفت‌؛ همین.» نایب‌رئیس اول فدراسیون فوتبال در پاسخ به این سؤال که آیا فدراسیون فوتبال در ماجرای عدم بازگشت رحمتی به تیم‌ملی تأثیرگذار بوده، می‌گوید: «تا آنجا که من می‌دانم او خودش اعلام کرد که نمی‌‌آید. موضوع به ما ربطی ندارد. فکر می‌کنم رحمتی اگر موضوع را رسانه‌ای نمی‌کرد، می‌شد او را به تیم‌ملی بازگرداند. امیدوارم او همیشه موفق باشد چون برای تیم‌ملی خیلی زحمت‌کشیده. امیدوارم مشکل حل شود و او دوباره به تیم‌ملی بازگردد.» آیت‌اللهی در پاسخ به این سؤال که آیا در آن تاریخ اصلاً آقای نبی یا کفاشیان ایران بودند، می‌گوید: «نه، آنها در ایران نبودند!»