حالا که کارلوس کی روش دارد بلند میشود، کتش را از روی جا رختی خانه برمیدارد و بعد دستش را به سوی میزبان دراز میکند و میخواهد خداحافظی کند، دو راه داریم.
یا برویم و کفشهایش را از جلوی در برداریم و گوشهای پنهان کنیم و به او ملتمسانه بگوییم نرو!
یا اینکه خیلی محبت آمیز دست راستمان را به سویش بلند کنیم و لبخند بزنیم و برایش آرزوی موفقیت کنیم. میخواهد برود. اینجا خانه ماست و ما هم میزبان! باید چکار کنیم؟ کفاشیان حتما آنقدر بچههای شرور و رام نشدنی در خانه این فوتبال دارد که هم میهمانش را با لگد برانند و هم کفشهایش را از جلوی در بردارند که مبادا شب میهمان قبل از شام ما را ترک کند. حالا تصمیم گیری با علی کفاشیان است.
کی روش میخواهد برود؟ کجا؟! اسپانیا؟ انگلستان؟ میگویند اماراتیها باز برایش دندان تیز کردهاند. روزهای بعد از جداییشان از هم، لعن و نفرینی نبود که روانه جان هم نکرده باشند.
این اتفاقات در این فوتبال، جزیی از طبیعت لایزال شده! با چند صد هزار دلار پایینتر و بالاتر همه چیز را فراموش میکنند. مهم این است که بفهمیم کی روش آیا واقعا شال و کلاه کرده و میخواهد از این خانه برود یا فقط تلاشی را شروع کرده برای فهماندن مشکلاتش در خانه میزبان! مثلا میخواهد فریاد بزند که صندلیاش مناسب جلوس نیست. میخواهد تفهیم کند که آن بچه شروری که روی شلوارش چای ریخته را سر جایش بنشانند.
دارد میفهماند که وقتی در این خانه به میهمانی آمده، مثل یک میهمان با او رفتار کنند. شأن و مقامش حفظ شود! شاید هم دیرش شده، باید به خانه برگردد و شاید هم جایی دیگر، به ضیافتی مهمتر دعوت شده. کی روش میخواهد برود؟ کجا؟ به لیگهای اروپایی یا یکی از تیمهای ملی که برایش تور پهن کرده؟
بیشک هنوز برایش در دل فوتبال اروپا، خانههایی برای میزبانی پیدا میشوند.
علی کفاشیان امروز نه باید دست راستش را به سوی میهمان دراز کند و نه بچههای شرورش را برای پنهان کردن کفشهای کی روش سربخت جاکفشی خانه بفرستد. کفاشیان اول از همه، دلایل برخاستن کی روش را پیدا کند. ناز میکند و نازکش میخواهد یا واقعا جایی دعوت شده؟! عزمش برای رفتن جدی است و دیرش شده یا عامل و عواملی آزاردهنده برای رفتن بیتابش کردهاند؟ از درگیری صاحبخانهها پیش چشمش خسته شده یا برای ماندن مطالبه جدیدی دارد؟!
اگر کی روش از در این خانه خارج شود، میهمان بعدی، مسلما و باید یکی باشد در قوارههای کی روش. یکی در اندازه مربیگری رئال، یکی که بتواند گزینه سرمربیگری منچستر شود و به دروازه مربیگری پرتغال برسد. این میشود وظیفه فدراسیون فوتبال. اگر قرار است کی روش برود و بعد مردانی بیایند که سقف آرزوهایشان ثبت عکسهای یادگاری بوده در کنار ساختمان باشگاههای ازبکستانی، آن وقت باید در مورد ادامه زندگی استیجاری کفاشیان و خانواده فدراسیونیاش در خانه فوتبال تصمیم گرفت.
اگر کی روش برود، تکلیف این تیم ملی را باید در دست مردانی دید که در قواره این پرتغالی هستند، نه تمام آنهایی که طی سالهای اخیر وارد این فوتبال شدهاند. پس زندگی چه با این میهمان و چه بدون این میهمان، باید براساس خواستههای منطقی و مبتنی بر عقلانیت همین کارلوس کی روش ادامه پیدا کند.
کی روش از کفاشیان، آرامشی میخواهد که در درگیری با وزارت ورزش و جوانان نیست. بازی تدارکاتی میخواهد که البته مستلزم همکاری نهادهای سیاسی هم هست. کی روش اردوهای آمادهسازی میخواهد و البته در این مورد باید براساس تعاملات دو سویه، خواستهاش را برآورده کرد. حالا ما میمانیم و یک کارلوس عزیز که دستش را به سوی ما دراز کرده و میخواهد با ما، خداحافظی کند.
در اینکه او در همین خانه، مشکلاتی برای نشستن، سر و کله زدن با کودکهای سرکش و پذیرایی نشدن مناسب داشته شکی نیست. اگر میخواهیم او را راهی کنیم، به این فکر کنیم که بعد از او باید چگونه میزبان میهمان بعدی باشیم.
خواستههای سرمربی تیم ملی را «باید» یک به یک بدون در نظر گرفتن اینکه او یا چه کس دیگری روی نیمکت تیم ملی خواهد نشست برآورده کنیم.
میهمان بعدی، برحسب وظیفهای که کفاشیان دارد، یکی هست یا شبیه به کی روش یا خود کارلوس! مربی بعدی، بازیهای تدارکاتی مناسب میخواهد. حالا نه مثل ژاپن 25 بازی در سال که همچون عراق با 12 بازی تدارکاتی! اردوی آمادهسازی لازم دارد، نه مثل کره جنوبی که هر فصل یک اردو در استرالیا و آمریکا و آرژانتین و اسپانیا برگزار کرده که مثل اماراتیها سالی سه اردوی خارجی و داخلی! ما نیازهایی داریم برای خودمان که شخصیت و وجاهتی به ما ببخشد. ما نیاز داریم به گروهی که از امروز برای سه سال آینده براساس تقویمی که میتوان به سادگی از فیفا تحویل گرفت برای ما برنامهریزی کنند و بازی دوستانه بتراشند و بعد با سری بالا روبهروی سرمربی بنشینیم و با او قراردادی امضا کنیم.
حالا تصمیم با شخص کفاشیان است. دستش را دراز میکند و او را تا در خروجی بدرقه خواهد کرد یا از میهمانش میخواهد کمی تامل کند و سر جایش بنشیند؟! وجاهت این خانه مهم است.