سایت رسمی موج فوتبال

در میان 7 تیمی که برای کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر فوتبال خیز برداشته‌اند، شاید بخت سپاهان و استقلال بیش از سایرین باشد و یک دلیل ساده و آشکار برای این طرز نگرش وجود دارد و آن مشغولیت‌های کمتر این دو تیم در قیاس با رقبای‌شان است. فولاد و تراکتور دو تیم دیگر از جمع مدعیان 5 گانه قهرمانی به زودی وارد فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا می‌شوند و از دهه اول اسفند 93 تا دهه سوم اردیبهشت 94 در شش مسابقه سخت و سنگین در این سطح بخت‌آزمایی خواهند کرد. نفت تهران دیگر مدعی قهرمانی نیز همین وضع را دارد و چنانچه از مرحله پلی‌آف لیگ قهرمانان بگذرد و وارد مرحله گروهی شود، همین وضعیت برایش متصور است. این در حالی است که استقلال و سپاهان فصل پیش اصولا آسیایی نشدند و امسال از جام حذفی ایران هم کنار رفتند و فقط لیگ برتر برایشان مانده است.  در حالی که فولاد و تراکتور باید به 12 مسابقه خود در لیگ داخلی و حداقل 6 بازی‌شان در لیگ قهرمانان آسیا بیندیشند، آبی‌های تهران و زردهای اصفهانی تا پایان فصل هیچ چیز پیش رو ندارند الا همین لیگ داخلی و 12 مسابقه‌ای که در یک مقطع زمانی 3 ماه و نیمه پیش روی‌شان آغوش گشوده و کاملا بدیهی است که در این راه بسیار کمتر از تراکتور و فولاد فرسوده خواهند شد.
استقلال جمعه شب به لطف گل واپسین ثانیه‌های امید ابراهیمی سپاهان را در مسابقه‌ای رودررو که ارزش برد در آن حتی از 6 امتیاز هم بیشتر بود، در تهران با نتیجه یک – 2 شکست داد و هر چند در رده پنجم جدول ماند اما حالا فقط 3 امتیاز از نفت و فولاد و دو پوئن از سپاهان کمتر دارد و به یک امتیازی تراکتوری‌ها رسیده و به این ترتیب یورش‌اش به سمت صدر جدول از این پس محکم‌تر و قوی‌تر خواهد شد.

دو بازی سنگین در هر هفته
با اینکه سرگرمی همزمان تیم‌ها در دو یا چند جام و تعداد مسابقات آنان به تنهایی سند و دلیل قهرمانی هیچ تیمی نمی‌تواند باشد و بارها رخ داده که یک تیم با تحمل فشارهای مربوطه دو یا سه جام را در یک فصل برده اما در فوتبال ایران که معمولا تحمل دو بازی سنگین در هر هفته حتی برای نامدارترین و پرمهره‌ترین تیم‌ها نیز کار سختی است، این امر و حضور همزمان سه تا از تیم‌های مدعی در دو جام به طور همزمان و معاف بودن دو تیم دیگر از چنین وضعیتی می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد و تکلیف لیگ را مشخص کند.
سپاهان و استقلال به لحاظ پرمهره بودن نیز وضع خوبی دارند و حتی روی نیمکت‌‌شان نفرات ملی‌پوش و بین‌المللی دارند و در نتیجه می‌توانند با استفاده نوبتی از نفرات‌شان از فرسوده شدن آنها هم جلوگیری کنند.
این وضع کم و بیش در تراکتور و فولاد نیز برقرار است اما ترکیب‌های تغییر یابنده و استفاده نوبتی آنها از مهره‌هایشان وضع دیگری دارد و شرایط‌شان فرق می‌کند زیرا مجبورند وسط هفته با نفراتی خاص و به سیستمی آسیایی در لیگ قهرمانان قاره بازی کنند و اواخر یا ابتدای هفته با نفراتی دیگر یا ترکیبی از همه نفرات خود و با روش ایرانی در لیگ داخلی به میدان آیند و این کار سختی است و شاید تیم علیرضا منصوریان نیز به زودی به این جمع بپیوندد.

آنها فکری خواهند کرد اما...
البته دراگان اسکوچیچ، رسول خطیبی و احتمالا علیرضا منصوریان برای این دوگانگی و وظایف مضاعف چاره‌ای خواهند اندیشید و با تقسیم درست بازیکنان بین این دو میدان و تفکیک وظایف از بار و سنگینی مورد بحث خواهند کاست و می‌کوشند از فشار روی شاگردان‌شان بکاهند اما وقتی استقلال و سپاهان در ایام نوروز بالنسبه راحت‌اند و مشغولیت آسیایی ندارند و سه تیم دیگر مجبورند به پیکارهای آسیایی بیندیشند و روی آن کار کنند و به میدان بروند، نمی‌توان ضایعات این قضیه را روی فولاد و تراکتور و احتمالا نفت اندک دانست. فشار مورد اشاره همین حالا هم که لیگ قهرمانان آسیا شروع نشده در حال نشان دادن خود است و در بازگشایی لیگ سهم تراکتور و نفت فقط دو نتیجه مساوی در برابر تیم‌های اواخر جدولی‌ ملوان و استقلال خوزستان بود و هفته‌های بعد که مسابقات جام باشگاه‌های آسیا شروع شود و شدت گیرد، این قضیه بزرگتر و تاثیرگذارتر خواهد شد. آیا حسین فرکی و امیر قلعه‌نویی سرمربیان سپاهان و استقلال آماده هستند تا از این قضایا برای سرعت گرفتن هر چه بیشتر تیم‌های خود در لیگ استفاده کنند و از مشغولیت‌های سنگین و دوگانه رقبایشان بیشترین بهره را برگیرند و لیگ چهاردهم را به صحنه‌ای ماندگار و توأم با قهرمانی برای خود تبدیل نمایند؟