موسسه حقوقی دکتر رسول حمیدپور
یوونتوس بازیِ اولِ سریِ آ را بدونِ مارکیزیو به اودینزه باخت. مارکیزیو بازیِ بعدی مقابلِ رم را هم از دست خواهد داد و با توجه به مصدومیتِ سامی خدیرا، مشکلاتِ خطِ میانیِ یوونتوس بیش از پیش به چشم می‌آید
خدیرا در بازی مقابلِ مارسی مصدوم شد و دو ماه باید بیرون باشد. کیلینی و بارتزالی هم در اردویِ پیش‌فصل مصدوم شدند، اما به بازیِ اولِ سریِ آ رسیدند. آلوارو موراتا هم به دلیلِ مصدومیت بازیِ اول را از دست داد و به جایِ او کینگزلی کومنِ جوان در ترکیبِ اصلی قرار گرفت. وضعیتِ یوونتوس در پیش‌فصل به شکلی بود که به شوخی درباره‌اش می‌گفتند اگر چند هفته‌یِ دیگر ادامه پیدا کند دیگر هیچ بازیکنِ سالمی برایِ شروعِ لیگ نمی‌ماند!
انگشتِ اتهام متوجهِ برنامه‌ریزیِ پیش‌فصل است. یوونتوس بعد از بقیه‌یِ تیم‌ها پیش‌فصلِ خودش را شروع کرد تا استراحتِ بیشتری به بازیکنانش، بعد از فصلی طولانی بدهد. اما بلافاصله بعد از بازگشتِ بازیکنان، بازی‌هایِ دوستانهیِ پشتِ سرِ هم شروع شد تا تیم برایِ سوپرکوپا ایتالیانا در شانگهای آماده شود. بعد از مصدومیت‌هایِ زیادِ یوونتوسی‌ها در این بازی‌ها، منتقدینِ آلگری دو فصلِ اولِ حضورِ او در میلان را به یاد آوردند که در مجموع 137 مصدومیت با خودش داشت که 78 تایش از ناحیه‌یِ ماهیچه‌یِ بازیکنانش بود (مارکیزیو و بارتزالی و خدیرا و کیلینی و موراتا، همه دچار مصدومیت‌هایی مشابه هستند). البته باید در دفاع از آلگری گفت که وضعیتِ مصدومینِ میلان بعد از رفتنِ او هم بهبودِ چندانی نداشت، حقیقتی که نشان می‌دهد مشکل بیشتر از گروهِ پزشکیِ این تیم است.
با این وجود نگرانیِ یوونتوسی‌ها سرِ جایش باقیست. اما خودِ آلگری گفته که این نگرانی بی‌مورد است. از جهتی شاید حق دارد، چون اسکوادِ یوونتوس همچنان عمیق و پر مهره است و بازیکنانش قابلیت بازی کردنِ سیستم‌هایِ مختلف را دارند. یوونتوس در بازیِ سوپرکوپا به 2-5-3 بازگشت، مارتین کاسرس جایِ کیلینی را گرفت و استفانو استورارو به جایِ خدیرا به بازی رفت و نهایتا دو خریدِ جدید، یعنی مانزوکیچ و دیبالا گل‌هایِ برتری را زدند.
اینکه یوونتوس بازی‌ها را نمی‌بازد دلیلِ ساده‌ای دارد: بوفون، به علاوه‌یِ بی.بی.سی (بارتزالی، بونوچی، کیلینی). اما اینکه یوونتوس چطور قرار است بدونِ توز، ویدال و پیرلو (زننده‌یِ 87 گل در دو فصلِ گذشته) بازی‌ها را ببرد، جایِ سوال است.
یوونتوس خریدهایِ خوبی در تابستان انجام داده است و بپه ماروتا و فابیو فابیو پاراتیچی، پروسه‌یِ تغییرِ نسل را به خوبی پیش برده‌اند. اما مصدومیتِ خدیرا باعث شده تا آلگری در فاصله‌یِ نزدیکِ یک هفته به بسته شدنِ پنجره‌یِ نقل و انتقالات نیاز به دو هافبک پیدا کند؛ یکی برایِ پوششِ خدیرا و دیگری برایِ بازی کردن در پستِ شماره‌یِ 10 در سیستمِ محبوبِ آلگری، یعنی 2-1-3-4. مصدومیتِ مارکیزیو هم شرایط را برایِ آلگری پیچیده‌تر می‌کند. مارکیزیو فصلِ پیش بدونِ هیچ افتی در پست‌هایِ مختلفِ خطِ میانی بازی کرد و در دو مقطعی که پیرلو مصدوم شده بود، به خوبی جایِ "ایل مائسترو" را پر کرد. در واقع آلگری در بازی مقابلِ اودینزه تنها پل پوگبا را به عنوانِ گزینه‌یِ اصلیِ خطِ میانی‌اش در اختیار داشت (کنارِ او پریرا و پادوین بازی کردند). درسته که پریرا فصلِ پیش به اوجِ خودش را رسید، استورارو در بازیِ رفت مقابلِ رئال مادرید در نیمه نهاییِ چمپیونز لیگ نمایشی فرایِ انتظار داشت و پادوین هم بازیکنِ قابلِ اعتمادی به عنوانِ یک مهره‌یِ چندکاره است، اما خطِ میانیِ یوونتوس که قلبِ موفقیت‌هایِ این تیم در 3 سالِ اخیر بوده، با رفتنِ ویدال و پیرلو دچارِ تغییراتِ زیادی شده، و برایِ همین تیمِ آلگری در موقعیتِ سختی قرار گرفته است.
آلگری چطور باید این مشکل را حل کند؟ در حالِ حاضر یوونتوس نیاز به یک دفاعِ چپ دارد تا وقتی کوادوو آساموا دوباره آماده شد دیگر لازم نباشد به عنوانِ پوششِ اورا بازی کند و به خطِ میانی منتقل شود. الکس ساندرو هم که مثلِ پوگبا و روگانی و پریرا و کومن و دیبالا و زازا، متولدِ دهه‌یِ 90 است، می‌تواند جانشینِ مناسبی برایِ اورا باشد. ساندرو که لقبش "اُ لوبو" (گرگ) است، فصلِ قبل در چمپیونز لیگ 39 بار توپ برایِ پورتو توپ را از حریفان پس گرفت و 22 بار رویش خطا شد، بیشتر از هر مدافعِ دیگری در این تورنمنت. این آمار نشان‌دهنده‌یِ قدرت او در نفوذ به خطِ دفاعیِ حریف است. انتظارِ ارسال‌هایِ زیادِ او برایِ ماریو مانزوکیچ در این فصل را داشته باشید.
یوونتوس حالا بیش از 100 میلیون یورو در تابستان خرج کرده است و اگر مرحله‌یِ ریکاوریِ آساموا به مشکل بر نخورد، هدفِ آخر بازیکنی از جنسِ جولین درکسلر خواهد بود، نه رامیرز. یوونتوس د 6 ماهِ اخیر 14 بازیکن در پستِ شماره‌یِ 10 را در نظر داشت، اما از اول مشخص بود که گزینه‌یِ اول درکسلر است. اما اگر مقاومتِ شالکه برایِ فروشِ او ادامه پیدا کند، نگاهِ یوونتوس متوجهِ فرانکو وازکوئز از پالرمو خواهد شد. وازکوئز و دیبالا فصلِ پیش ارتباطی تلپاتیک در سیسیلی باهم داشتند و 23 گل از مجموعِ 53 گلِ تیمشان (43 درصد) را به ثمر رساندند. در ضمن این دو در مجموع 20 پاسِ گل دادند و 7تایش بینِ خودشان بود. در واقع دیبالا و وازکوئز نقشی مستقیم در 36 گل از 53 گلِ پالرمو داشتند. گزینه‌هایِ دیگر برایِ یوونتوس خوان کوادرادو (که خبرش خیلی جدی شده است) و اریک لاملا هستند، بازیکنانی که هر دو را می‌توان به صورتِ قرضی به تورین آورد. کوادرادو قابلیتِ بازی در 2-5-3 را دارد، اما لاملا بازیکنی واید است و بیشتر تیم را به سویِ 3-3-4 پیش می‌برد، سیستمی که با سیستمِ موردِ نظرِ آلگری متفاوت است.
به هر حال این فصل شاهدِ یوونتوسی جدید خواهیم بود، تیمی که انقلابی در آن صورت نگرفته بلکه دچارِ فرگشت (تکاملِ تدریجی) شده است. همانطور که مکس نروتزوی در لا استامپا نوشته، گونه‌ای جدید از بازیکنانِ یوونتوس کم کم پدید می‌آیند.
آلمریا 0-2 بارسلونا؛ سوپرکاپ، تنها دلخوشی فصل کابوسها
رسمی؛ اولیویه ژیرو از میلان جدا میشود
صعود یوونتوس به فینال لیگ قهرمانان اروپا در شب تساوی 1-1 مقابل رئال مادرید (2015/5/13) / فیلم
موج دوم انتقال بازیکنان به فوتبال عربستان؛ کاسمیرو و برونو فرناندز اهداف جدید
استقلال 1-0 فولاد خوزستان؛ صدر به رنگ آبی، سیاهی برای فولاد
دانلود مستند زیبا از لیونل مسی «سرنوشت» با لینک مستقیم + تماشا آنلاین
دانلود نوستالژی - قهرمانی منچستریونایتد در فینال 1999
مستند ورزشی "یک ملت یک ضربان"
مورینیو: هازارد شماره 10 مورد نظر من نیست؛ من توقع زیادی از یک شماره 10 دارم
تقدیر مولر از ناجی قطار آمستردام به پاریس!
رونالدو، کروس و رودریگز از بازی بعدی رئال مادرید محروم شدند