سایت رسمی موج فوتبال

"صبورترین و عاشق ترین هواداران دنیای فوتبال" لقبی است که فقط برازنده آن تیفوسی هایی است که هرگز در ورزشگاه آنفیلد از تشویق تیم محبوبشان لیورپول خسته نمی شوند و آن سرود معروف را عاشقانه می خوانند.

همان هوادارانی که در آن شب لعنتی در حالیکه چند دقیقه تا پایان دادن به حسرت 22 ساله قهرمانی لیگ فاصله داشتند، با اشتباه استیون جرارد کاپیتان اسطوره ای خود مقابل کریستال پالاس به تساوی 3-3 تن دادند و باز هم دستشان از رسیدن به قهرمانی لیگ برتر کوتاه ماند.

همان هوادارانی که مهره گمشده خودشان را پس از سال ها یافتند. لوییز سوارز در آن فصل برایشان سنگ تمام گذاشت اما روسای باشگاه حتی لیاقت حفظ او را هم نداشتند و در بازار بی رحم فوتبال، مهره طلایی خود را تقدیم بارسا کردند. صدای غرولند از اینجا و آنجای آنقیلد به گوش می رسید ولی باز هم هواداران دوست داشتنی لیورپول ترجیح دادند که صبوری پیشه کرده و به آینده امید داشته باشند. شاید مرام و رفتارشان درسی باشد برای همه انسان هایی که اسیر مشکلات هستند ولی بلد نیستند صبور باشند. انگار که آن فصل یک استثنا بود و دوباره قرمزهای بندر از جمع مدعیان قهرمانی خارج شدند. دیگر کسی از سیستم رویایی 3-3-4 راجرز و آن فوتبال با طراوت صحبت نمی کرد.

فصل بعد هم برای لیورپول فرجام خوبی نداشت و آنها علاوه بر اینکه باید به بازی بدون لوییز سوارز عادت می کردند، در پایان فصل کاپیتان محبوبشان استیوی را هم از دست دادند. شاید تنها اتفاق خوب برای هواداران، ظهور یک وارث لایق برای بازوبند کاپیتانی تیمشان بود که بر دستان جردن هندرسون بسته شد تا او جا در پای بزرگانی همچون گرام سونس، فیل تامسون، آلن هانسن، استیو نیکول، یان راش، جان بارنز، پل اینس، جیمی ردنپ، جیمی کاراگر و از همه مهم تر استیون جرارد بگذارد. فراموش نکنید که چند سال پیش نحوه دویدن هندرسون سوژه ای برای خنده همگان شده بود ولی حالا او کاپیتان لیورپول است. مصدومیت های پیاپی دانیل استوریچ هم روی اعصاب هواداران می رفت ولی چاره ای جز تحمل نبود و نیست! حضور کریستین بنتکه، ناتانیل کلاین، روبرتو فیرمینو، دنی اینگس، جو گومز و جیمز میلنر در تابستان به مثابه دمیدن یک روح تازه به رگ های لیورپول بود تا جدایی استیوی جی، رحیم استرلینگ، گلن جانسون و ریکی لمبرت را فراموش کنند. حتی رفتن ماریو بالوتلی پس از آن فصل اسفبار، نه تنها هواداران را ناراحت نکرد بلکه نفس راحتی هم از دست وی کشیدند. پس از حضور جرارد در MLS یک راز بزرگ هم فاش شد که البته خیلی هم عجیب به نظر نمی رسید.

جرارد در آخرین فصل حضورش در آنفیلد با برندن راجرز سرمربی تیم دچار اختلافات زیادی بودند و شاید هم این بهترین بهانه برای جدایی اسطوره بود. تام وارنر مدیر باشگاه با هزینه ای بالغ بر 67 میلیون پوند و تور آسیایی در تابستان 2015 توانست بهانه را از راجرز بگیرد. حالا نوبت این مرد اهل ایرلند شمالی بود که خودش را نشان بدهد!

لک لک ها فصل را نسبتا" خوب آغاز کردند ولی انگار قرار است همه بلاها در خود آنفیلد به آنها نازل شود. در روزهایی که کارشناسان و پیشکسوتان باشگاه مانند جیمی کاراگر، استن کالیمور و جیمی ردنپ مشغول تعریف و تمجید از تیم جدید بودند، ناگهان وستهم همچون یک چکش بر سر لیورپول خراب شد. شکست 3-0 در خانه و بلافاصله شکست 3-1 در الدترافورد مقابل دشمن خونی و دوباره تساوی خانگی مقابل نوریچ و تیم گمنام کارلایل در جام اتحادیه (کپیتال وان کاپ)! باز هم روزهای بد هواداران از راه رسیدند. فشارها به اوج رسیده و حالا آخرین ترفند باشگاه هم احداث حصارهای امنیتی در اطراف گراند ملوود (زمین تمرین تیم لیورپول) است تا از جاسوسی و لو رفتن برنامه های تاکتیکی تیم جلوگیری شود! هرچند که هواداران باشگاه از نردبان یا هر وسیله دیگری برای سرک کشیدن به زمین تمرین تیم محبوبشان استفاده می کنند! بازگشت دانیل استوریچ از مصدومیت پنج ماهه بهترین خبر در بدترین روزها برای لیورپولی ها بود هرچند که ناهماهنگی بین استوریچ و بنتکه در بازی مقابل نوریچ بدجوری به چشم آمد و راجرز مجبور به آوردن آدام لالانا به زمین شد. البته آنها بد شانس بودند که در این مقطع بد به استون ویلا خوردند چرا که در سه سال اخیر همواره مقابل این تیم به زحمت افتاده بودند ولی این بار بخت با قرمزها یار بود و توانستند با نتیجه 3-2 شاگردان تیم شروود را شکست دهند. این پیروزی به شش بازی بدون برد این تیم خاتمه داد و البته انتقام شکست در نیمه نهایی جام حذفی فصل گذشته نیز از استون ویلا گرفته شد. این پیروزی علاوه بر خاتمه دادن به نوار ناکامی های لیورپول، فعلا" به شایعات اخراج راجرز و آمدن آنچلوتی یا کلوپ به عنوان محبوب ترین گزینه هواداران به آنفیلد هم خاتمه داد.

راجرز پس از شکست ویلا با صلابت جلوی دوربین قرار گرفت و به منتقدانش تاخت. او گفت که گروهی از افراد در بیرون باشگاه هستند که نمی خواهند او را روی نیمکت لیورپول ببینند. راجرز هیچ نامی از آن افراد نبرد ولی می توان حدس زد که منظورش گرام سونس، جیمی کاراگر و مارک لاورنسون بوده است. بسیاری از بنگاه های شرط بندی، برندن راجرز را پس از دیک ادفوکات، دومین شانس اخراج از نیمکت تیم های لیگ برتر می دانند. آخرین باری که لیورپول در یک بازی لیگ برتر سه گل زده بود به پیروزی 3-2 مقابل تاتنهام در ماه فوریه بر میگشت که از قضا آخرین بازی استوریچ پیش از مصدومیت هم بود. با دو گلی که استوریچ وارد دروازه برد گوژان نمود، نشان داد که دوباره به اوج دوران آمادگی خود بازگشته است و حتی می توانست هت تریک را هم به نام خود ثبت کند که گوژان مانع از آن شد.

در غیاب جردن هندرسون، کاپیتان لیورپول در این بازی جیمز میلنر بود که اولین گل خود را برای باشگاه به ثمر رساند. لوکاس لیوا هافبک برزیلی لیورپول هم مدعی شد که در بازی مقابل استون ویلا اغلب بازیکنان به عشق برندن راجرز با تمام توان بازی کردند تا فشارها روی مربی خود را کاهش دهند. به عقیده کارشناسان، تیمی که خواهان حضور در لیگ قهرمانان اروپاست باید خط حمله زهردارتری داشته باشد که شاید در ادامه فصل با هماهنگی بیشتر بین استوریچ و بنتکه، همان خط حمله رویایی مورد انتظار هواداران لیورپول شکل بگیرد. اما راجرز در بازی های آغازین فصل در خط دفاعی چهار نفره تیمش به یک ثبات منطقی رسیده و حاضر به تغییر دادن چهار مدافع تیمش یعنی کلاین، اشکرتل، لاورن و گومز نبود. با صرفنظر کردن از دو بازی مقابل وستهم و من یو، این خط دفاعی سه کلین شیت داشت و آمار خوبی را به ثبت رسانده بود ولی انتقادها باعث شد تا پس از باخت مقابل شیاطین سرخ، ممدو ساکو جایگزین دیان لاورن شده و امره جان نیز جای خوزه گومز را گرفته و ناتانیل کلاین هم یک خط جلوتر آورده شد. باید ببینیم که آیا این خط دفاعی در ادامه فصل نیز ثبات خود را حفظ خواهد کرد...؟!

دنی هیگین باتم بازیکن سابق منچستر یونایتد و کارشناس فعلی فوتبال بریتانیا معتقد است که اصلی ترین دلیل حال و هوای ابری تیم لیورپول و نتایج پرفراز و نشیبش می تواند به تغییرات مداوم تاکتیکی از سوی راجرز باشد. ابتدا 3-3-4 و سپس 2-1-3-4 و 1-1-4-4 و دست آخر 3-4-3 ... به اعتقاد وی اگر بخواهیم تیم مقبول لیورپول در فصل 14-2013 را مبنا قرار دهیم، باید بگوییم که استراتژی اصلی این تیم زدن گل در دقایق اولیه و اتکا به ضد حملات در ادامه بازی بر اساس سیستم دلچسب 3-3-4 بود. در آن فصل قرمزها موفق به زدن 59 گل در نیمه اول 38 بازی خود در لیگ برتر شدند درحالیکه در فصل بعد فقط 21 گل در نیمه اول زدند. بسیاری از کارشناسان اعتقاد داشتند که نقطه ضعف آن تیم رویایی دو فصل قبل لیورپول در خط دفاعی بود زیرا در آن فصل 10 کلین شیت داشتند ولی در فصل گذشته تعداد کلین شیت های خود را به 14 ارتقاء بخشیدند هرچند که در فاز هجومی هیچ پیشرفتی نداشتند که البته می توان اصلی ترین دلیلش را عدم حضور سوارز و استفاده از یک مهاجم پر حاشیه و بی خاصیت مانند بالوتلی دانست. این روزها، از آن تیم رویایی دو سال پیش پنج لیدر حضور ندارند. سوارز، جرارد، استرلینگ، استوریچ (که البته به تازگی از بند مصدومیت رها شده) و کاپیتان جدید جردن هندرسون (که تا شش هفته قادر به بازی کردن نیست). قرار گرفتن بنتکه در پشت مهاجم نوک بسیاری از توانایی های او را محدود کرده و یا دنی اینگس که به جای بازی در میانه زمین به سمت چپ فرستاده شده و همین موضوع باعث ایجاد محدودیت در توپگیری و پخش توپ توسط این هافبک خلاق گشته است. دنی اینگس خرید تابستانی لیورپول از تیم برنلی بدون شک یکی از موثرترین خریدهای تیم تا اینجای فصل بوده است. همین طور می توان از قابلیت بالای کلاین یا مورنو در نفوذ هم استفاده نمود که تاکنون کمتر دیده شده است.

در هر صورت بیرحمانه است اگر بگوییم که مقصر همه مشکلات باشگاه شخص برندن راجرز است زیرا مشکلات لیورپول عمیق تر از این حرف هاست. شاید این حال و هوای بهاری با راجرز یا بی راجرز ادامه یابد هرچند که خودش آرزو دارد به رکورد 1000 بازی روی نیمکت لیورپول برسد که مستلزم حضور حدودا" 20 ساله وی روی نیمکت قرمزهاست. به قول راجرز که معتقد است هیچ نیمکتی به اندازه لیورپول برای یک مربی فشار ایجاد نمی کند و باز هم نقل قولی دیگر از او که در رختکن قبل از بازی با ویلا به بازیکنانش توصیه کرد که با یکدیگر متحد و رفیق باشند زیرا در فوتبال همه چیز به سرعت تغییر می کند. حالا فاصله قرمزها با صدر جدول فقط پنج امتیاز است ولی هیچکس مطمئن نیست که این فاصله در هفته های آینده کمتر می شود یا بیشتر؟...  تنها راه انتظار است و شاید هم صبوری!