سایت رسمی موج فوتبال

خیلی زود است که بخواهیم درباره قهرمانی و مدعیان نهایی این عنوان صحبت کنیم اما تا اینجای فصل می توان حداقل حدس هایی درباره قهرمان نیم فصل اول رقابت ها زد.

 نویسنده: محمدرضا شعاعی

بررسی مدعیان قهرمانی... (قسمت اول-یوونتوس)

با پایان هفته هفتم سری آ ایتالیا، تقریبا" به میانه نیم فصل اول رقابت ها نزدیک می شویم و کم کم عیار تیم های مدعی قهرمانی مشخص می شود. بر خلاف چند فصل اخیر، رقابت در صدر جدول سری آ  16-2015 تاکنون بسیار فشرده بود و به احتمال زیاد تا اواخر فصل هم این رقابت نزدیک ادامه خواهد داشت. دلیل این مدعا فقط نگاه کردن به جدول بازی ها نیست بلکه با مقایسه کیفیت بازی تیم های مدعی هم می توان استدلال کرد که قدرت این تیم ها فاصله چندانی با یکدیگر ندارد و دیگر خبری از یکه تازی یوونتوس و قلع و قمع کردن حریفان نیست. (البته تا اینجای فصل)

خیلی زود است که بخواهیم درباره قهرمانی و مدعیان نهایی این عنوان صحبت کنیم اما تا اینجای فصل می توان حداقل حدس هایی درباره قهرمان نیم فصل اول رقابت ها زد هر چند که این عنوان، هرگز یک افتخار نبوده و در هیچ جایی ثبت نمی شود ولی معمولا" تیمی که قهرمان نیم فصل اول است، در پایان فصل نیز اگر قهرمان نشود، حداقل از مدعیان جدی قهرمانی باقی خواهد ماند. پیش از آغاز فصل همگی بانوی پیر را طبق معمول قهرمان بلامنازع می دانستند به ویژه اینکه در پنجره نقل و انتقالات، بپه ماروتا توانسته بود به قول نمونه وطنی، بمب بترکاند و ستاره هایی مانند پائولو دیبالا، سامی خدیرا، ماریو مانژوکیچ، سیمونه زاتزا، خوان کوادرادو و هرنانس را به خدمت بگیرد و با حفظ پل پوگبا و آلوارو موراتا، هواداران یووه هرگز دلواپس جدایی پیرلو، ته وز، ویدال و یورنته نشدند. وقتی که یووه در هفته اول به اودینزه باخت، بسیاری از کارشناسان آن شکست را اتفاقی دانسته و پیش بینی کردند که بیانکونری همچنان مدعی اصلی قهرمانی خواهد بود ولی نتایج ضعیف و از آن مهم تر کیفیت نازل بازی های یووه در ادامه فصل باعث شد تا همه به این یقین برسند که نمی توان روی یووه به عنوان مدعی اول قهرمانی حساب کرد.

بازیکنان یوونتوس

جالب اینجاست که ماروتا و بوفون قبل از آغاز فصل، پیش بینی کرده بودند که قهرمانی در این فصل سری آ بسیار دشوار است. کسب سه باخت و فقط دو برد طی هفت بازی لیگ و هو شدن بانوی پیر توسط هوادارانش، به معنای آغازی اسفبار برای ماکس آلگری می باشد. برای اولین بار در تاریخ اسکودتو، یوونتوس لیگ را با دو باخت متوالی آغاز نمود. انتقادها از آلگری شروع شد. اولین چیزی که به ذهن هر منتقدی رسید، بازخواست کردن سرمربی درباره جدایی آندریا پیرلو بود. ستاره تمام نشدنی که بدون شک رکن اصلی قهرمانی های اخیر بیانکونری محسوب می شد و آلگری همچون دوره حضورش در میلان، به دلیل روابط تیره اش با این ستاره بی همتا باعث جدایی پیرلو از یووه نیز گردید. دومین انتقاد از آلگری و البته ماروتا به خریدن هرنانس هافبک برزیلی اینتر مربوط بود. اغلب منتقدان عقیده دارند که هرنانس در فصول اخیر هرگز یک بازیکن تاثیرگذار و خلاق در اینتر نبوده و استحقاق جایگزینی پیرلو را ندارد. هواداران به جای وعده های ترنسفرهای تابستانی باشگاه یعنی دارکسلر، گوتزه و هامسیک مجبورند هرنانس را تحمل کنند که به خاطر اظهارنظرهای سابقش علیه یووه چهره محبوبی در تورین محسوب نمی شود. گذشت زمان نشان داده که فروختن آرتورو ویدال و کینزگلی کومان به بایرن مونیخ هم اشتباه بوده و ارزش واقعی آنها در تیم گواردیولا روز به روز افزایش می یابد. علاوه بر اینها بدشانسی هم گریبان یووه را گرفت و ستاره هایی مانند خدیرا، مارکیزیو و موراتا در آغاز فصل و سپس مانژوکیچ و لیش اشتاینر در ادامه فصل مصدوم شدند. به اینها اضافه کنید بد مستی و تصادف مارتین کاسرس با ایستگاه اتوبوس! و محروم شدن وی توسط باشگاه . ا

کنون پیرلو، ویدال و مارکیزیو، همان سه بازیکنی که فصل پیش نبض تپنده یووه در خط میانی بودند، حضور ندارند و همان طور که انتظار می رفت بازیکنانی مانند پادویین و هرنانس هرگز نتوانستند جای آنها را پر کنند. البته برخی از کارشناسان، دلیل این نتایج را "سندروم دومین فصل" مربیگری آلگری می دانند زیرا این مربی در اولین فصل حضورش در میلان هم قهرمان اسکودتو شد ولی در دومین فصل، نتایج بسیار ضعیفی را کسب نمود. شاید بتوان گفت که دگرگونی در ترکیب یووه و اخت نگرفتن بازیکنان جدید با افکار آلگری و سردرگمی این مربی برای استفاده از سیستم 3-3-4 ، 2-1-3-4 و یا 2-5-3 دلایل منطقی تری برای ناکامی یوونتوس در مقایسه با دلیل "سندروم کذایی" باشد!

در مقایسه این مقطع فصل با مقطع مشابه در سال گذشته، یووه 13 امتیاز کمتر، 7 گل زده کمتر و 5 گل خورده بیشتر دارد. در فصل گذشته فقط 3 باخت در 38 بازی لیگ برای یوونتوس ثبت شد ولی اکنون تا پایان هفته هفتم، 3 باخت در کارنامه این تیم دیده می شود. تعداد پاس های اشتباه هم در بازی های این تیم افزایش یافته است. سامی خدیرا فقط در 2 بازی برای یووه به میدان رفته که هر دو بازی با پیروزی بیانکونری به پایان رسید.

به قول ماکس آلگری، یووه در حال عبور از دوران گذار پس از یک تحول اساسی در تابستان 2015 است و نیاز به فرصت بیشتری دارد که از این نظر، بسیاری از پیشکسوتان باشگاه مانند کامورانزی، تاکیناردی و ترزگه با وی هم عقیده هستند. تاکیناردی معتقد است که پوگبا به علت جوانی و پست بازی اش استحقاق رهبری تیم را ندارد. بوفون و بونوچی هم اتحاد را تنها راه حل مشکلات تیمشان می دانند. و در پایان اظهار نظر جالب جیووانی تراپاتونی که یووه را به یک اژدهای هفت سر تشبیه کرده و می گوید که اگر دو سر این اژدها را هم ببرید، باز هم پنج سر دیگر دارد و شما هرگز نمی توانید این اژدها را بکشید!

آیا با بازگشت مصدومان و هماهنگی بیشتر بازیکنان جدید با تاکتیک های آلگری و به اوج رسیدن دیبالا و کوادرادو، بانوی پیر به جمع مدعیان باز می گردد؟ باید منتظر بمانیم ...