سایت رسمی موج فوتبال

ده سال پیش، در تاریخ ۱۷ فوریه ۲۰۰۵، آینده اقتصادی اولین باشگاه آلمانی‌ که به قهرمانی “جام در جام” اروپا رسیده، به یک تار مو وابسته شد! کمتر از چهار هفته بعد از آن، در تاریخ ۱۴ مارس ۲۰۰۵ طلبکاران باشگاه در قالبِ برنامه‌ای برای نجات باشگاه به توافق رسیدند.

از بهترین دوران ورزشی بورسیا دورتموند در آن برهه از تاریخ می توان به سه‌ قهرمانی آلمان، یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا به علاوه قهرمانی باشگاههای دنیا و همینطور رسیدن به دو فینال جام یوفا در بین سالهای ۱۹۹۳ و ۲۰۰۲ اشاره کرد.

در آن دوران افزایش ظرفیت ورزشگاه به ۸۳۰۰۰ نفر باعث افزایش مشکلات اقتصادی باشگاه شد؛ به قول معروف پیکر بی جان بیمار در تاریخ ۱۴ مارس به اتاق کالبد شکافی راه پیدا کرد! در آن تاریخ و در طی نشستی در سالن پایانه فرودگاه دوسلدورف، تصمیمات سرنوشت سازی باید گرفته می شد. یواخیم واتسکه، که در آن زمان تنها یک ماه از مدیریتش بر دورتموند – تنها باشگاه مبتنی بر سهام داری فوتبالی در آلمان – سپری می شد، دکتر راینهارد رائوبال که برای بار دوم به عنوان رئیس باشگاه انتخاب شده بود، و چند نفر دیگر از مسئولان جدید باشگاه تمام توان خود را به کار بستند تا از ورشکستگی باشگاه جلوگیری کنند.

در آن هنگام همه چیز به رای یک شرکت سهامی صندوق املاک به نام “مولسیریس” بستگی داشت که دورتموند ورزشگاه خود را به آنها فروخته بود و مجدداً از آنها اجاره‌ کرده بود. پرداخت اجاره‌ ورزشگاه برای دورتموند که در سال ۲۰۰۳ نتوانسته بود به لیگ قهرمانان راه پیدا کند و سال بعدش هم به دلیل مصدومیت بازیکنان، در اروپا سهمیه ای به دست نیاورد، باعث بروز مشکل اقتصادی برای باشگاه بروسیا دورتموند شد و این مشکل باشگاه را تا مرز ورشکستگی پیش برد.

سهامداران شرکت سهامی املاک “مولسیریس” در پایانه فرودگاه دوسلدورف نشستی با مسئولان باشگاه دورتموند داشتند که واتسکه و رائوبال توانستند آنها را در این نشست، بنا به به برنامه ای که برای نجات باشگاه داشتند متقاعد کنند.

این برنامه عبارت بود از: پرداخت ۹ میلیون یورو از ۵۲ میلیون یوروی سپرده شرکت “مولسیریس” برای اطمینان آنان از پازپرداخت بدهکاری دورتموند به سهامداران؛ با پذیرش این معاهده، راه بازخرید ورزشگاه نیز هموار شد تا باشگاه بروسیا دورتموند بتواند در تاریخ ۱۴ مارس ۲۰۰۵ بزرگترین پیروزی تاریخ خود در بیرون از زمین چمن را به دست آوَرَد.

یواخیم واتسکه در مقاله ای که در مجله باشگاه قبل از بازی با کلن منتشر شد، از آن روز چنین یاد می‌کند:

"با رای مثبت افراد حاضر در آن جلسه، در ابتدا بقا و ادامه فعالیت باشگاه ما مشخص و این تصمیم باعث شد که راه ما برای فصل ۲۰۰۵/۰۶ باز شود. بعد از ظهر آن روز که پیکی را با مدارک لازم برای صدور مجوز در بوندسلیگا به فرانکفورت نزد فدراسیون فوتبال آلمان فرستادیم."

واتسکه درباره این مقاله نیز عنوان کرد:

" ما از این صحبت می‌کنیم که هرگز فراموش نکنید که از کجا آمده اید. این جمله تنها بدان معنا نیست که به یاد داشته باشید همه چیز از سال ۱۹۰۹ آغاز شد و یا باشگاه در میدان “بورزیگ پلاتس” تشکیل شده؛ خیر! ما همچنین باید برای برهه ای از دوران بحران اقتصادی باشگاه در سال ۲۰۰۵ که هواداران را در آستانه نا امید شدن از “سیاه و زرد” کرده بود، صحبت کنیم. از آن زمان، خانواده دورتموند با همکاری یکدیگر، تغییرات زیادی در باشگاه انجام داد؛ آنها باز سازی باشگاه را با موفقیت به اتمام رساندند و ما پس از آن دوبار قهرمان آلمان شدیم، یک قهرمانی در جام حذفی را هم بدست آوردیم، در فینال لیگ قهرمانان شرکت کردیم و امروز کاملا بدهکاری را پشت سر گذاشتیم. اکنون در اروپا به رقابت می‌پردازیم و بحران دور رفت بوندسلیگا را پشت سر گذاشته ایم. مطمئنا قسمتی‌ از قدرتی که باشگاه بروسیا دورتموند در این روزها از خود نشان می دهد، نوید از این می دهد که باشگاه به شعار خود عمل می کند."