در این مقطع از فصل همه خیلی خوب می دانند که شانس بارسلونا برای موفقیت به مقدار زیادی به موفقیت مثلث هجومی تیم متشکل از لئو مسی، نیمار و لوییز سوارز یا همان MSNبستگی دارد. نابغه آرژانتینی از سال 2008 ستاره بی چون وچرای تیم بوده و خواندن آمار او وحشتناک است. مهاجم برزیلی در حال اثبات جایگاه خود در کلاس جهانی است و اینکه درخشش در نخستین فصل او در اروپا یک اتفاق نبوده و مهاجم اروگوئهای هم از اکتبر به این طرف تجسم زندگی در بارسا بوده و سیر صعودی خود را با سرعت می پیماید.
حضور این سه در کنار یکدیگر برای هر تیم اروپایی رشکبرانگیز است اما همزمان باعث شده بازیکنان دیگر مانند پدرو رودریگس، جرارد دلوفئو و منیر الحدادی که قربانی فرم غیرقابل توقف و سقوط نکردنی سه بازیکن جلوی خود شدهاند، به سایه بروند.
دلوفئو و منیر در برد اخیر صفر-4 تیم زیر 21 سال اسپانیا برابر بلاروس نشان دادند چه کارایی دارند. بال کاتالان که نقشی محدود در دوران حضور قرضیاش در سویا داشته، یک گل زد و یکی برای منیر ساخت که بعد از شروع توفانی در این فصل دچار افتی فاحش شد.
در عین حال، اسپانیا فرصت خوبی در اختیار پدرو می گذارد که از استعداد بالقوهاش بهره بگیرد. او مدتی است در لباس قرمز راحتتر از لباس آبی و اناری به نظر می رسد. خودش هم اعتراف کرده از اینکه زیر سایه MSN قرار گرفته راضی نیست:«دوران سختی را سپری می کنم، این فصل فرصت بازی زیادی به دست نیاوردم اما باید صبور باشم و از فرصتها هنگامی که به دست می آید به بهترین شکل استفاده کنم.»
این بازیکن 27 ساله و اهل جزایر قناری تا سال 2016 با بارسا قرارداد دارد و هنوز در مورد آینده با باشگاه وارد مذاکره نشده. او با این وضعیت همراه با حرفهایگری و بزرگی و کرامت برخورد می کند که کار آسانی نیست. او از بازیکنی کلیدی به یک تعویضی ناکارآمد تنزل پیدا کرده که برای یک برنده جام جهانی وجهه خوبی ندارد اما شاید بتواند بنشیند و منتظر لغزش نیمار و سوارز باشد.