پس از گذشت 12 سال، در فصل جاری لیگ برتر می توان بارقه های امید را در چشم و دل طرفداران توپچی ها مشاهده کرد.
شاید زمانی که در سال 2004 پاتریک ویرا تنها جام طلایی لیگ برتر انگلیس را بالای سر می برد، هوادارن باشگاه قرمزپوش لندنی گمان نمی کردند برای دیدن دوباره جام قهرمانی در دستان بازیکنان تیم محبوبشان باید بیشتر از یک دهه به انتظار بنشینند.
حالا با گذشت 12 سال، در فصل جاری لیگ برتر می توان بارقه های امید را در چشم و دل طرفداران توپچی ها مشاهده کرد. از تیم فصل 04-2003 که آرسنال توانست بدون هیچ شکستی لیگ برتر را فتح کند،(و همین بود دلیل طلایی بودن جام مذکور) چهره این تیم تغییرات فراوانی به خود دیده است و در عکس قهرمانی احتمالی این فصل توپچی ها آرسن ونگر تنها چهره تکراری خواهد بود.
در این سال ها ، تیری آنری ، سسک فابرگاس، رابین فان پرسی و توماس رمائلن بازوبند آرسنال را به بازو بستند، اما هیچ کدام نتوانستند افتخار بالابردن جامی بر بالای سر را به تاریخ باشگاه اضافه کنند. در حالی که کاپیتان آرتتا 2 بار جام حذفی و 2 بار جام خیریه(کامیونیتی شیلد) را به دست آورده است.
آرسنال در فصل کنونی با حضور پیتر چک درون دروازه، می تواند شمایل یک قهرمان را در ذهن تداعی کند. هرچند ضعف خط دفاعی همچنان یکی از دلایل اصلی در شکست های این فصل شمال نشینان لندنی بوده است.
تسلط اوزیل در میانه میدان، پوشش ها و توپ گیری های کوکلین، فرارهای بلرین در سمت راست، شوت های آرون رمزی، حرکات یک تنه سانچز برای دستیابی به دروازه حریفان و موقعیت شناسی ژیرو هنگامی که با واکنش های خوب چک همراه باشد ، حتی بایرن گواردیولا هم شانسی برای فرار از شکست نخواهد داشت.
در فصلی که از 4 تیم بزرگ انگلیس (Big Four)، چلسی، لیورپول و منچستریونایتد برای رقابت برای قهرمانی چیزی از خود نشان نداده اند، همچنین منچسترسیتی نیز از تیم های سال های پیش خودش به مراتب عقب تر است و به نظر نمی رسد لسترسیتی در نیم فصل دوم بتواند وضعیت فوق العاده نیم فصل اول را تکرار کند(در حالی که هدف باشگاه حضور در لیگ قهرمانان عنوان شده)، این شاید بهترین فرصت برای خودنمایی آرسنال و شکستن طلسم 12 ساله و البته این بار رسیدن به یک جام نقره ای باشد.